ปฏิบัติธรรมให้เห็นธรรม
- ธรรมครูอาจารย์
- นิทานอิงธรรมะ
- ธรรมะหลวงปู่ฤาษีลิงดำ
- บทสวดมนต์
หลักสูตรธรรมะ
ตั้งใจปฎิบัติธรรมจริงๆ แล้วจะเห็นผลจริงๆ จงเชื่อ แลัวศรัทธา...
เรื่อง "ผู้เข้านิโรธสมาบัติหรือฌาน ๔ ไม่หายใจ" (วิสัชนาธรรมโดย หลวงปู่หล้า เขมปัตโต)
- Details
- Written by ครูสุดตา ขูรัตน์
- Category: คติธรรม
- Hits: 2
มีผู้อ่านพบในมิลินทปัญหาว่า ผู้เข้าถึงฌานแล้วไม่หายใจ จริงหรือไม่ ???
๐ หลวงปู่หล้าเมตตาวิสัชนาธรรมว่า
ผู้ที่เข้าถึงฌานที่ ๔ ไม่หายใจ จริงอยู่
และคนที่ไม่หายใจนั้นพระพุทธศาสนาบัญญัติว่า
คนดำน้ำ ๑
คนอยู่ในครรภ์ ๑
คนตาย ๑
คนเข้านิโรธสมาบัติ ๑
หรือเข้าฌานที่ ๔
ดังว่ามาแล้วนั้น แต่สิ่งเหล่านี้อยู่ใต้อำนาจอนิจจังเหมือนกัน ไม่ใช่ของเที่ยงเลย และก็ไม่ใช่พระนิพพานด้วย เพราะเกิดดับเป็น พวกที่เข้าฌานนั้น หมดกำลังก็ถอนออกมา เหตุนั้นพระอรหันต์ทั้งหลายที่เข้าสู่พระนิพพานไปแล้ว จึงไม่ได้เข้าฌานทั้งปวงอีกอันอยู่ในโลก แม้การแสดงฤทธิ์ก็อยู่ใต้อำนาจอนิจจัง ทั้งหมดนั้นหมดกำลังก็หยุดกัน เหมือนถ่านไฟฉายที่หมดแสง
"การพิจารณาจิตในจิต"
- Details
- Written by ครูสุดตา ขูรัตน์
- Category: คติธรรม
- Hits: 1
"คำว่า พิจารณาจิตในจิต นั้น คือเราจะต้องใช้สติและสัมปชัญญะ สติ คือความระลึกได้ สัมปชัญญะ คือความรู้ตัว อันนี้เป็นตัวสำคัญที่จะได้สอดส่องมองดูจิตใจของเรา เมื่อเรายืน เดิน นั่ง นอนอยู่ทุกอิริยาบถก็ตาม เพื่อจะให้รู้เพื่อจะให้เข้าใจว่าจิตใจของเรานั้นคิดอยู่กับอารมณ์อะไร ทั้งความโลภ ความโกรธ ความหลงอยู่ในใจ ท่านเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ราคะ โทสะ โมหะ ที่เกิดขึ้นอยู่ภายในจิตใจของเรานั้น
ทุกคนก็ให้มาเข้าใจว่า จิตคือความคิด คิดไปตามอารมณ์ คือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง นั้นเอง เมื่อหากเรามีสติสัมปชัญญะพินิจพิจารณาสอดส่องมองดูจิตใจของตนในปัจจุบันนี้ ไม่ต้องคิดถึงอดีต อนคต อดีตที่ล่วงมาแล้วก็ไม่ต้องไปคิด อนาคต สิ่งที่ยังมาไม่ถึงก็ไม่ต้องคิดคำนึงถึง
ให้ทุกคนมาตั้งสตืปัญญาพินิจพิจารณาดูจิตของเรา คิดอยู่ในปัจจุบันเดี๋ยวนี้ว่าจิตของเรานั้น หากมันหลงเพลิดเพลินไปตามกามารมณ์ รูป เสียง กลิ่น รส โพฏัพพะ ทั้งหลาย เป็นฝ่ายที่หลงระเริงหลงเพลิดเพลินไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด อันนั้นเรียกว่าจิตของเรามีราคะ เรียกว่าความเกิดขึ้นของจิตติดอยู่กับอารมณ์สิ่งนั้น เมื่อหากจิตของเรากำลังเสวยอารมณ์อยู่ในความเพลิดเพลินนั้น เรียกว่าจิตของเรานั้นติดอยู่กับราคะ ความพอใจในสิ่งนั้นอยู่ หากเราพิจารณาดูแล้วว่า เมื่อหากจิตของเรานั้นวางจากสิ่งนั้น เรียกว่าดับจากราคะ ก็ควรที่จะเข้าใจ
เหตุฉะนั้น ทุกคนควรพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น เกิดขึ้นเพราะเหตุอะไร เราพากันนั่งทำความสงบอยู่ จิตนิ่งอยู่ เราควรที่จะรู้ว่ามันปรุงแต่งขึ้นมา คิดขึ้นมาเอง หรือมาจากภายนอก อารมณ์ที่จะเป็นราคะดังได้กล่าวมานั้น ถ้าหากมาทางสิ่งภายนอก มาหลอกลวงให้จิตตามไปคิดในสิ่งนั้น เราก็ควรที่จะรู้ จะเข้าใจ
ถ้าหากเราไม่ได้มีตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง จมูกได้ดมกลิ่น ลิ้นได้ลิ้มรส กายถูกต้องโผฏฐัพพะอะไรก็ตาม แต่หากว่าจิตของเรานิ่งอยู่ เมื่อมีกิเลสราคะอยู่ มันก็ผุดขึ้นมาเองหรือปรุงแต่งขึ้นมาเองภายในจิต มีความเพลิดเพลินยินดี นั้นก็เรียกว่ามีความเกิดขึ้น เรียกว่าความเกิดขึ้นของจิต เมื่อมาคิดอยู่ ความตั้งอยู่ของจิตนั้น ในอารมณ์นั้น เราก็ควรดูว่ามันกำลังติดอยู่ เพลิดเพลินอยู่นั่นเอง นี่เรียกว่ามันตั้งอยู่ เมื่อมันดับไป เราก็ควรที่จะรู้
องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า จิตของตนเองมีราคะ ก็ควรที่จะรู้จะเข้าใจว่า เดี๋ยวนี้จิตของเรากำลังตั้งอยู่ในราคะ ความพอใจ เมื่อจิตของเราเสวยอยู่ในราคะนั้น ก็ควรที่จะเข้าใจว่า จิตของเรากำลังมีความเสวยอารมณ์นี้อยู่ เมื่อจิตของเรานั้นวางไปแล้ว ดับจากอารมณ์นั้นไป ก็ควรที่จะทำความเข้าใจให้รู้ว่า เดี๋ยวนี้ราคะดับไปแล้วจากจิตใจของตนด้วยวิธีไหน ควรที่จะเข้าใจอย่างนี้ เหตุฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงให้เรามาพิจารณา ทั้งความเกิดขึ้นของอารมณ์นั้นอยู่ภายในจิต ทั้งความเสื่อมไปของอารมณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ภายในจิต ก็คือราคะนั้นเองเสื่อมไป
Page 3 of 215