ปฏิบัติธรรมให้เห็นธรรม

  1. ธรรมครูอาจารย์
  2. นิทานอิงธรรมะ
  3. ธรรมะหลวงปู่ฤาษีลิงดำ
  4. บทสวดมนต์
next
prev

ค้นหาข้อความ

ตั้งใจปฎิบัติธรรมจริงๆ แล้วจะเห็นผลจริงๆ จงเชื่อ แลัวศรัทธา...

Details
Category: คติธรรม
Hits: 7
ในนรกขุมนี้ปรากฎเต็มไปด้วยป่าต้นงิ้ว ต้นงิ้วก็เป็นต้นงิ้วนรก แต่ละต้นมีหนามเหล็กคมเป็นกรดยาวประมาณ 16 องคุลี 16 องคุลีนี่เป็นองคุลีของนรกไม่ใช่องคุลีของเรา
แต่ความจริงหนามนิดเดียวเราก็แย่แล้ว และก็ในหนามนั้นก็เป็นหนามเหล็ก ลุกเป็นเปลวไฟอยู่ตลอดเวลาเป็นนิจไม่มีวันที่จะดับ ร้อนแดงโชน แล้วก็มันมีสภาพเหมือนสปริง สัตว์นรกไต่ขึ้นไปเลือดโชกร้อน บางทีมันรัดผึงแทงทะลุหลังเลือดแดงฉาน ดูแล้วน่าหวาดเสียว ลองย่องไปดูก็แล้วกัน...
ท่านกล่าวว่าในนรกขุมนี้ที่เต็มไปด้วยสัตว์นรกทั้งชายและหญิง ก้มหน้าก้มตาเสวยทุกขเวทนาอย่างแสนสาหัส นี่ผมอ่านบาลีถ้าสำนวนมันขัด ๆ ก็โปรดทราบไว้ด้วยว่า ไม่อยากจะทิ้งพระบาลี เพราะผมไม่อยากจะใช้คำว่า "ผมรู้เอง"
บางเวลาสัตว์นรกหญิงไปคอยอยู่บนต้นงิ้วแล้ว ขึ้นไปคอยอยู่ก่อน แล้วก็สัตว์นรกชายอยู่ใต้ต้น แหงนหน้าขึ้นไปเห็นสาวที่รักถูกหนามงิ้วแหลมคมทิ่มแทงเลือดไหลโทรม หนังถลอกปอกเปิกเพราะกระแสไฟ ก็มีความกลัวไม่กล้าจะตามขึ้นไป ตอนนี้รักไม่ไหว ชักรักไม่ไหวเสียแล้ว เธอมีทุกขเวทนาอย่างหนัก
นายนิรยบาลทั้งหลายก็เงื้ออาวุธ มีหอกบ้าง ดาบบ้าง แหลนบ้าง หลาวบ้าง ขู่ตะคอกบังคับให้ขึ้นไป ท่านบอกว่าด้วยอำนาจของความกลัว แต่ผมอยากจะบอกว่าด้วยอำนาจของกรรมชั่วที่เป็นคนเจ้าชู้ชอบทำกาเมสุมิจฉาจาร ไม่เคารพในความรักของผู้ปกครองและบิดามารดาของเขา
เขาผู้นั้นก็จำจะต้องปีนป่ายขึ้นไปบนต้นงิ้ว ต้องก้มหน้าก้มตาฝ่าฟันหนามงิ้วขึ้นไป ฝ่านะไม่ใช่ฟัน เจ้าหนามงิ้วมันกระทบนิดเดียวเป็นแผลเหวอะหวะแดงฉานไปด้วยเลือด เเละไอ้หนามงิ้วก็เป็นหนามเหล็ก เป็นไฟแดงโชนมันก็ไหม้กายทั้งตัว
▪️ทุกขเวทนาของสัตว์นรก▪️
ฟังแล้วก็ตามคิดตามนึกไปด้วย เมื่อขึ้นไปแล้วด้วยอำนาจของความกลัว (ท่านว่าอย่างนั้น) เลือดสาดเต็มท่วมกาย เมื่อครั้นขึ้นช้าเกินไปไม่ทันใจของนายนิรยบาล นายนิรยบาลก็เอาหอกแทงเข้าที่ขาบ้าง ที่ตัวบ้าง ที่เท้าบ้าง แล้วก็ดันเอาขึ้นไป เอาด้ามหอกตีที่ศีรษะบ้าง
ปากก็ร้องเร่งบังคับว่า "ขึ้นไปเร็ว ๆ ! ไปหาคู่ของเจ้า ขึ้นไปเร็ว ๆ !" เร็วเท่าไรหนามงิ้วก็บาดแรงเท่านั้น ดีไม่ดีมันก็แทงทะลุหลังเป็นหนามสปริง
เป็นอันว่าเขาก็ต้องก้มหน้าก้มตาไต่ขึ้นไป ไต่ลงมาก็อีท่านั้นนั่นแหละ เป็นอันว่าคนรักขึ้นไปคอยก็ต้องไปหาคนรักเหมือนกับสมัยที่เป็นมนุษย์ นัดกันไว้จะไปพบที่ไหนล่ะ ฝ่ายหญิงนัดให้ชายไปพบ หรือว่าฝ่ายชายนัดให้หญิงไปพบ ไปพบกันตรงไหนก็ต้องไปตรงนั้น
สภาพเดิมเป็นอย่างนี้ฉันใด ในเมืองนรกคือต้นงิ้ว ในเมื่อหญิงไปอยู่ที่ไหนชายก็ต้องไต่ที่นั่น ชายไปอยู่ที่ไหนหญิงก็ต้องไต่เข้ามาหาที่นั่น การขยับร่างกายไม่มีใครอยากจะขยับ เพราะมันทั้งแหลมทั้งคมของหนามงิ้ว
ท่านก็กล่าวไปบอกว่า ถ้ายิ่งเมื่อขยับกายมากเท่าไรเร็วเท่าไร ก็บาดตัวแทงทะลุมากเท่านั้น มิหนำซ้ำยังร้อนระอุสุกไปด้วยเปลวไฟเหลือที่จะทน เหลือทนหรือไม่เหลือทนก็จำจะต้องทน คำว่าตายไม่มี เพราะว่าหนามมันลุกเป็นเปลวไฟ ครั้นสุดที่จะอดทนหนักเข้า ปีนป่ายขึ้นไปไม่ไหวก็บ่ายศีรษะลงมา หมายจะลง ไม่ไหวแล้วทั้งร้อนทั้งเจ็บ ไปหาคู่รักไม่ไหวเพราะคู่รักอยู่สูงเกินไป
▪️ไม่มีคำว่าสงสาร▪️
มันทรมานกายทรมานใจ นายนิรยบาลพอเห็นดังนั้น ก็เอาหอกแทงซ้ำกระหน่ำเข้าไป เห็นเลือดก็สาดก็ร้องขู่บังคับว่า "มึงจงเร่งขึ้นไป ไปหาชู้ของมึง ! ไปหาคนรักของมึงบนต้นงิ้วโน่น จะกลับลงมาไม่ได้ !"
เขาอดรนทนไม่ไหวก็ต้องไป อ้าปากร้องขอความวิงวอน แต่ว่าอย่าหวังเลย อย่าหวังว่านายนรกเจ้าหน้าที่หรือว่าผู้คุมพวกนี้แกจะมีความสงสาร เพราะว่ากฎของกรรมคำว่า "สงสาร" ไม่มีในเมืองนรก !
นี่ท่านทั้งหลายที่บอกว่า ต้นงิ้วพังหมดแล้วน่ะฟังให้ดีนะ ไม่พัง เคยทราบมาบอกว่าต้นงิ้วทุกต้นเต็มไปด้วยคนแต่ละคู่ ถ้าชายใดที่มีความเจ้าชู้คบชู้สู่สาวกับหญิงมากก็มีชายหนึ่งหญิงเยอะ ถ้าหญิงใดถ้าบังเอิญคบชู้สู่ชายร่วมรักกับชายหลายรายด้วยกัน ซึ่งไม่ได้รับอนุญาตจากบิดามารดาหรือผู้ปกครองก่อน ก็หญิงหนึ่งชายหลาย
เป็นอันว่ารู้กันโดยปริมาณ เฮ้อ ! หนักใจเหลือเกินนะ เป็นอันว่าก็จำเป็นจะเจ็บจะปวด หนามจะแทง ไฟจะไหม้ก็ต้องขึ้นไป จะทนอยู่ไม่ได้ข้างล่าง
เมื่อวิงวอนเขาอยู่อย่างนี้ เมื่อนิรยบาลได้ฟังวาจาของเขาอย่างนั้น ก็แทนที่จะมีความเมตตาปราณี กลับโหมกำลังทิ่มแทงตีกระหน่ำซ้ำลงไปอีก เอาให้หนักเข้า บรรดาสัตว์นรกเหล่านั้นทั้งหลายก็จำใจต้องปีนป่ายขึ้นไปบนปลายต้นงิ้วนั้นไปหากันให้ได้ ทั้ง ๆ ที่มีความเจ็บปวด
แหม...สำนวนท่านผมไม่อ่านให้ครบหรอกนะ สำนวนท่านพรรณนามากเหลือเกิน เขาว่าสำนวนอย่างนี้ฟังไปแล้ว แหม...มันก็ขัดหู จะกลายเป็นนักประพันธ์ไป
ครั้นขึ้นไปถึงปลายต้นงิ้ว ก็แลเห็นสัตว์นรกหญิงซึ่งเป็นคนรักกลับลงมาข้างล่างเสียอีกแล้ว แม่นั่นทนไม่ไหว อยู่มันร้อนมันเจ็บก็ลงมาข้างล่างเสียอีก อ้าว ! พอเจ้าหนุ่มขึ้นไปไม่เห็น มันไม่ทันนี่ ไอ้การลงของแกมันก็เร็วแบบอัศจรรย์ ความจริงไอ้ความเร็วแบบนี้ไม่ถือว่าเป็นอัศจรรย์ ทั้งนี้เพราะว่าอะไร เพราะว่าแกมันร้อน ต้องรีบลง
นายนิรยบาลทั้งหลายก็เงื้ออาวุธศาสตราวุธบังคับให้สัตว์นรกหญิงปีนป่ายขึ้นไปหาชาย เออ...ก็ดีเหมือนกัน ความจริงน่ะรักกันนะ เรารักกันนี่ เขาก็ปฏิบัติตามใจที่เรารัก
เพราะในสมัยมีชีวิตอยู่มันจะมืดมันจะค่ำ มันจะฝ่าฟันฝ่าอันตรายอย่างไรก็ตาม คนรักอยู่ที่ไหนนัดกันไว้ที่ไหนเราก็ไปที่นั่น แต่ว่าตอนนี้สิเราไม่ได้นัดกัน นายนิรยบาลแกก็ช่วยแนะนำบอก "โน่น ! คนรักอยู่ที่โน่นจ้ะ อย่าลงมาข้างล่าง สามีของเธออยู่ข้างบนไปหาสามีของเธอ ที่นี่ไม่มีใครเขาจะเป็นสามีแทน"
เป็นอันว่าพ่อยอดชู้คู่เชยอยู่ข้างบน ครั้นทำรีรอไม่กล้าจะขึ้น นายนิรยบาลแกก็ทุบตีกระหน่ำแล้วแทงด้วยหลาวเหล็ก ขับไล่ไสส่งให้ขึ้นไปทั้ง ๆ ที่เลือดสาดท่วมตัว ไฟก็ไหม้หนังก็ถลอกปอกเปิก ได้รับความเจ็บปวดเสวยทุกขเวทนาอย่างสาหัส
ครั้นพอขึ้นไปถึงก็กลับเห็นสัตว์นรกชายลงมาซะอีกแล้ว เพราะพ่อทูลกระหม่อมแก้วท่านทนความร้อนความเจ็บไม่ไหว แกก็ไหลลงมาข้างล่าง อ้าว ! เขาทั้งสองคนไม่มีโอกาสจะได้พบกัน เพราะว่ามัวโอ้ ๆ เอ้ ๆ มันกลัวเจ็บน่ะ มันไม่ได้พบกันนะ เวลาที่รักกันในเมืองมนุษย์ไม่กลัวอะไร
ท่านกล่าวว่า "จนกว่าจะสิ้นกรรม" นี่ยังไม่จบแค่นี้นะนรกที่เต็มไปด้วยความรักมันต้องรักกันมากสักหน่อย
ทีนี้เรามามองดูนรกขุมนี้มีใครบ้างล่ะ มีใครบ้าง มีต้นงิ้วกี่ต้น ? ท่านพุทธศาสนิกชนมองดูข้าง ๆ ต้น โคน ๆ ต้นของต้นงิ้วมีนายนิรยบาลถือหอกใหญ่ที่เขาเรียกว่าเท่าใบพายน่ะไม่จริงหรอก ถ้าพายก็เป็นพายนรกใบหอกมันใหญ่โตเหลือเกิน มีความคม
▪️แร้งกานรก▪️
ท่านกล่าวต่อไปว่า สัตว์นรกบางพวกขณะที่กำลังปีนป่ายขึ้นไปบนต้นงิ้วนั่น นอกจากจะถูกนายนิรยบาลทิ่มแทงด้วยหอกแหลนหลาวแล้ว ก็ยังมีแร้งกานรกอันมีปากเป็นเหล็กคอยจิกอวัยวะน้อยใหญ่อยู่ข้างบนต้นไม้นั้น จิกแล้วก็กินเป็นอาหารแบบเอร็ดอร่อย
ความจริงเจ้านกประเภทนี้เป็นนกประเภทลงโทษ มันไม่อิ่มหรอก อย่าคิดว่ากินอิ่ม เห็นเป็นอาหารอร่อย ไอ้เจ็บก็เจ็บร้อนก็ร้อนจากหนามจากไฟยังไม่พอ ยังโดนไอ้สัตว์พวกนี้จิกเข้าอีก ดึงทึ้งเนื้อ ก็ลองนึกดูก็แล้วกันนะว่ามันขนาดไหน เมื่อได้รับทุกขเวทนาทุกข์ทรมานหนักขึ้น
▪️สุนัขนรก▪️
แล้วก็มีสุนัข ไอ้สุนัขหรือหมาของเขานี่ เขาไม่ได้มีไว้คุ้มครองคุ้มขโมยหรอก เขามีไว้กัดสัตว์นรก และบนยอดของต้นงิ้วก็มีอีแร้งมีกาตัวใหญ่ ๆ ปากเป็นเหล็กคอยรออาหารอยู่ นี่...ต้นงิ้วก็แลดูสะพรั่งไปหมด
ครั้นลงมาข้างล่างก็ต้องถูกสุนัขนรกตัวใหญ่มหึมาพากันมาเป็นฝูง ๆ นี่หล่นลงมานี่ไอ้เจ้าหมาก็วิ่งมาอีก กินเป็นฝูงทึ้งเนื้อกินหัวกินหาง ก็ว่ากันไปตามเรื่อง รุมแย่งกันกิน กินแบบแย่งกันแบบหิว สัตว์นรกที่ตกลงมาก็ถูกนายนิรยบาล เอ้า !ทิ่มแทงเข้าอีก ซ้ำไปด้วยหอกต้องรับทุกขเวทนาแสนสาหัสแบบนี้ จะนับปีเป็นเดือนไม่รู้ว่าเท่าไร
และบรรดาท่านพุทธศาสนิกชนทั้งหมดดูไว้ให้ดีว่า ต้นงิ้วทุกต้นไม่ว่างคนเลย มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายไต่อยู่บนต้นกันยั้วเยี้ยหมด คนที่ยังไม่ขึ้นนายนิรยบาลก็เอาหอกเสียบเข้าให้ยันขึ้นไปบนต้นงิ้ว พอถึงแล้วถ้าจะไม่ไต่ขึ้นไปก็แทงซ้ำอีก กลัวหอกก็ไต่ขึ้นไป หนามก็บาดเลือดโทรม แล้วก็บรรดาหนามทั้งหลายก็พุ่งหน้าพุ่งหลัง พุ่งข้ามหัวพุ่งตามตัว ดูเลือดฉานไปหมดร้องครวญครางกันเป็นตับเสียงระงมไปหมด
ทุกต้นของต้นงิ้วไม่มีเวลาว่าง นายนิรยบาลก็พร้อมที่จะปฏิบัติงานได้ทุกต้น แต่ละต้นมีคนหลายคน มีทั้งผู้หญิงผู้ชาย...
▪️เหตุที่มาเกิดในฉิมพลีนรก▪️
...ก็เพราะว่าเมื่อเขาเป็นมนุษย์ได้ประพฤติล่วงกาเมสุมิจฉาจาร คือคบชู้สู่สาวผิดศีลธรรมผิดธรรมผิดประเพณี เป็นชายประพฤติชั่ว เป็นคนเจ้าชู้ในภรรยาคนอื่น บุตรสาวคนอื่นที่ไม่ได้รับอนุญาต หรือคนในปกครองของบุคคลอื่น
ถ้าเป็นหญิงก็ประพฤติชั่วคบชู้ในสามีของบุคคลอื่น หรือเป็นหญิงที่มีสามีอยู่แต่ก็ยังมักมากในกามคุณ ไม่มีสติสัมปชัญญะ ไม่เคยนึกว่าสามีของเรามีแล้วอย่าไปยุ่งกับสามีคนอื่น อย่าไปยุ่งกับชายอื่น ไม่ประมาณตน ไม่เกรงกลัวต่อบาปกรรมอันลามก กรรมชั่ว ประพฤติ "อสัทธรรม"
"อสัทธรรม" นั่นก็คือร่วมรักกับคนที่ไม่ใช่สามีของตน คบชู้สู่ชายหรือว่าเป็นชายที่มีภรรยาอยู่แต่ว่าเป็นผู้หลงใหลตามใจตน เป็นคนไม่มีหิริ ไม่มีความอาย ไม่มีโอตตัปปะ ไม่เกรงกลัวความชั่วคือผิดสัญญากับภรรยา ประพฤตินอกใจภรรยา ไปสู่หาเป็นชู้กับหญิงอื่น ดังนี้เป็นต้น
เป็นอันว่าหญิง 20 จำพวก อย่าลืม เมื่อแตกกายทำลายขันธ์แล้ว ก็ต่างคนต่างมาเกิดเป็นสัตว์นรกแล้วเสวยทุกเวทนา ในฉิมพลีนรกนี้จนกว่าจะสิ้นกฎของกรรม ท่านใช้คำว่า "จนกว่าจะสิ้นกฎของกรรม !"
พระราชพรหมยาน (2548),290,33-37
Add new comment

Details
Category: คติธรรม
Hits: 7
“...เมื่อครั้งยุคสมัย ศาสนาของพระพุทธเจ้ากกุสันโธ ผู้ข้าฯ(หลวงปู่จาม) กับเมียเกิดเป็นคนทุกข์ ทุกข์ขอทานเขามากิน ตื่นเช้า เมียไปทางหนึ่งผัวไปทางหนึ่ง นัดหมายกันว่าตอนค่ำให้ไปพบกันอยู่ศาลาท่าน้ำ หรือไม่ก็ที่ใดที่หนึ่ง ขอข้าว ขออาหาร ขอผ้านุ่งผ้าห่ม ได้บ้างไม่ได้บ้าง ได้กินอิ่มเป็นบางวัน บางวันก็อดก็หิวไปตามเรื่อง ชีวิตนั้นดีที่ไม่มีลูก ทุกข์ไม่มีที่อยู่ไม่ได้กิน ตัวดำตัวผอม ได้ผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยก็เก็บมา ขอด้ายขอเข็มเขามาเย็บติด บางทีก็ได้เอาไม้กลัดเอา ชีวิตที่ทุกข์ก็ทุกข์ วันงานนักขัตฤกษ์ เมียอยากได้เครื่องแต่งกาย ก็รวบรวมเงินที่ขอทานมาได้ พอได้ซื้อแป้งทาหน้าทาตัว เสื้อผ้าที่สะอาดก็เก็บไว้ห่อไว้รักษาติดตัวไว้ เพื่อเอาไว้นุ่งห่มวันงานรื่นเริงประจำปี
...ความทุกข์มีถึงขนาดนั้น ความสนุกสนานใจนี้มันก็ชอบ...
รับจ้างเขาแบกของขึ้นจากเรือรับจ้างชำระที่สกปรกก็เอา งานดีกว่านี้เขาก็ไม่จ้าง เพราะเขารังเกียจว่าตัวเราวรรณะต่ำเป็นทุคตะ
แต่ก็ชอบไปวัดของพระพุทธเจ้าวันเว้นวันไป ไปอนุโมทนาสาธุการ ในการบวชของพระสงฆ์สามเณร ในการทำบุญให้ทานของเศรษฐี ของคนรวย เราก็ได้แต่บอกเมียว่าให้อนุโมทนาสาธุการ ยินดีกับเขา จะเอาอะไรให้ทานก็ไม่ได้ จะเข้าไปปฏิบัติพระสงฆ์ก็เกรงกลัวเพิ่นจะไล่ออก แต่พระสงฆ์ผู้คนก็ไม่ไล่ ไปอนุโมทนาสาธุการแล้ว ก็ออกไปหาขอทาน ไปด้วยกันก็มี แยกกันไปก็มี เป็นบุพกรรมของตนแท้ ๆ หล่ะ เกิดได้ชีวิตเป็นทุคตะขอทาน
แต่นั่นกามก็ยังชอบใจอยู่ นอนกับเมียอยู่ ห่วงเมียกว่าอย่างอื่น เพราะเมียรูปงามสมส่วน แต่ผิวดำเท่านั้น...
พอมาถึงชีวิตนี้คนที่เคยเป็นเมียคนนั้นไปพบปะอยู่เมืองเชียงใหม่ เขาได้เกิดเป็นเศรษฐีระดับสองของเมืองเชียงใหม่ พอเห็นกันก็ดึงดูดกันทันที ชอบอกพอใจกัน เขาก็มาบำรุงให้ข้าว ให้น้ำ ให้ผ้า ให้การดูแลเราทุกอย่าง มาปวารณาตัว ชอบมาพูดมาคุย มาทำบุญให้ทาน มาจำศีลอยู่ด้วยอยู่วัดเจดีย์หลวง เมืองเชียงใหม่ พอเราออกไปอยู่อำเภอขานอกออกไปก็ไปทำบุญ ไปดูแลหลายอัน หลายอย่าง
ผู้ข้าฯ ก็ถามว่า...
“ ระลึกได้อยู่ไหม ? พากันเกิดเมืองพาราณสี เป็นคนทุคตะขอทานกินนะชีวิตนั้น ”
“ บ่ได้เจ้า บาปกรรมอะหยังได้ไปเกิดเป็นขอทาน ”
“ ไม่ให้ทาน ได้ร่ำรวยแล้วขี้เหนียว ไม่แบ่งปัน ไม่ยินดีพอใจการแบ่งปัน มีแต่รายการเก็บ ”
หลายชีวิตอยู่ที่เป็นขอทาน เป็นคนทุคตะ อยู่อำเภอแม่สอดก็ชีวิตหนึ่ง อยู่เมืองลพบุรีก็ชีวิตหนึ่ง อยู่บังคลาเทศก็ชีวิตหนึ่ง
หลายชีวิตเกิดตายนับไม่ได้ รวยก็รวยสุดขีด ทุกข์ยากก็สุดขีด เกิดตายในโลก กว่าจะหลุดกว่าจะพ้นได้ สัปปะลี้ เกิดตาย...”
ธรรมประวัติองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม (วัดหนองน่อง) บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร
Add new comment

Details
Category: คติธรรม
Hits: 8
ยามมีลม ชวนกันชม ว่ารูปสวย
ทั้งร่ำรวย เครื่องประดับ และทรัพย์สิน
พอสิ้นลม หมดลวดลาย กลายเป็นดิน
หมดทรัพย์สิน หมดญาติมิตร เคยติดพัน
จิตก็รู้ ใจก็รู้ ดูไม่เห็น
ยังตื่นเต้น หลงใหล อยู่ในขันธ์...
ด้วยอำนาจ ความเห็นผิด จิตผูกพัน
เพราะร่างขันธ์ ภายนอก หลอกคนเป็น
ผีภายนอก ไม่เห็นตัว กลัวกันมาก
อสุภซาก อยู่ภายใน ไม่ใคร่เห็น
ทั้งผีสาง อยู่ในร่าง ของคนเป็น
ถ้าใครเห็น จะประสบ พบหนทาง
พระบรมครู ให้พิจารณา ดูในกาย
เพื่อทำลาย ความเห็นผิด จิตสว่าง
รีบกำจัด ตัวกามฉันท์ เครื่องกั้นกาง
พบหนทาง ภายในตน ทุกคนเอย
หลวงปู่เปลื้อง ปัญญาวันโต
Add new comment

Details
Category: คติธรรม
Hits: 6
"ศิษย์ยุคต้นของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
และยังเป็นพระสหธรรมิกกับหลวงปู่ตื้อ
หลวงปู่บุญทันท่านเป็นองค์หนึ่งที่มีบารมี
ด้านฤทธิ์สูงไม่ธรรมดารูปหนึ่งในสาย
พ่อแม่ครูอาจารย์มั่น แต่ท่านมักจะ "ห้าม"
ลูกศิษย์ลูกหาเรียนทางด้านนี้ ท่านว่า มัน
เป็นของเล่นทำให้เสียเวลาเว้นแต่เป็นบารมี
เก่ามาเดิม"
" วันหนึ่งพวกญาติโยมชาวบ้านเขาจะพากัน
ไปทำบาปคือ ไปทอดแหหาปลามาฆ่ากินกัน
หลวงปู่บุญทัน ฐิตปัญโญ ท่านรู้ว่าชาวบ้าน
จะไปทอดแหกันซ้ำร้ายชาวญาติโยมทั้งหลาย
ได้มานิมนต์หลวงปู่ให้ไปฉันข้าวป่าซึ้งเป็น
ประเพณีในถิ่นนั้นอีกด้วย หลวงปู่รู้ว่า พวก
ญาติโยมจะไปจับปลามาปรุงเป็นอาหารเพื่อ
ถวายพระในวันนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ไม่ควร แม้ว่า
พระองค์ใดรู้การกระทำบาป โดยการใดก็ตาม
แล้วขึ้นรับฉัน ก็ถือว่าอาบัติแก่พระองค์นั้นๆ"
" หลวงปู่ท่านได้ออกปากชวนตาปะขาวนิน
ไปสู่หนองน้ำก่อนล่วงหน้า แล้วท่านสั่งให้
ตาปะขาวนินไปตัดกระบอกไม้ไผ่ 3-5 กระบอก
มาวางไว้ตรงหน้า จากนั้นท่านได้ลงมือเขียน
อักขระเป็นคาถา หัวใจปลาช่อนใส่ลงไปบน
กระบอกไม้ไผ่ ร่ายมนตร์ทำจิตสงบอฐิษฐานใจจากฤทธิ์อภิญญา กลายเป็นปลามหัศจรรย์โดยการโยนกระบอกไม้ไผ่ลงน้ำทันที ปลาเที่ยวแหวกว่ายไปมาอย่างสนุกสนานทันทีที่ลงถึงน้ำ เที่ยวดำผุดดำว่ายดังกับว่ามีปลาช่อนเป็นร้อยเป็นพันหลวงปู่อฐิษฐานฤทธิ์กระบอกไม้ไผ่เป็นปลาช่อน แล้ว ท่านก็ชวนตาปะขาวนิน ไปยังแถบหนึ่งของหนองน้ำนั้น เพื่อรอดูญาติโยมจะมาจับปลากัน"
"หลวงปู่ได้เล่าให้ตาปะขาวนินว่าพวกญาติโยม
จะไม่ได้ปลาสักตัวเดียว เพราะปลาวิเศษเหล่านี้มันจะมีกำลังมาก วิ่งชนแหที่ดักปลาขาดหมด
หลวงปู่รอเวลาเฝ้าดูพวกญาติโยมพักหนึ่ง ก็เห็นกลุ่มชาวบ้าน พร้อมกับอุปกรณ์จับปลามายืนดูความอัศจรรย์ในหนองน้ำ ปลาจำนวนมากเที่ยวดำน้ำไปมาจนน้ำขุ่นไปเลยทีเดียว พวกชาวบ้านมองเห็นเช่นนั้นก็คิดว่าปลาต้องมีมากมายแน่ๆแล้วก็กรูกันลงไปในหนองน้ำ บ้างก็เหวี่ยงแหแล้วกระโดดตามลงไปอย่างลิงโลด"
"ความจริงไม้ไผ่นั้นไม่ถูกคนรบกวน มันก็เป็น
ไม้ไผ่อยู่เช่นเดิม ครั้นทอดแหลงไปเมื่อไร
กระบอกไม้ไผ่ก็จะแสดงฤทธิ์ ด้วยอำนาจ
อภิญญาของหลวงปู่มันกลายเป็นปลาวิ่งชน
แหที่เหวี่ยงครอบมันไว้ขาดเป็นช่อง แล้วก็พุ่ง
เข้าชนผู้คนญาติโยม ถึงกับสะดุ้งตกใจไปตาม
กันเลยทีเดียว จำนวนปลาก็ดูเหมือนจะเพิ่มทวี
ขึ้นเรื่อยๆ พวกญาติโยมพยายามอย่างเต็มที่
สุดฝีมือ เพื่อจะจับปลาให้จงได้"
"ปลาช่อนในหนองน้ำนั้น ก็ชนแหจนขาด
สะบั้นไปมา ไม่มีใครได้ปลาเลยสักตัวเดียว
จนเป็นที่อ่อนอกอ่อนใจ ในที่สุดก็เลิกรากัน
กลับบ้านไป"
"เป็นชาวศรีสะเกษ ก่อนฝากตัวเป็นศิษย์
หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ท่านเล่าเรียนด้านวิชา
อาคม คุณไสย ต่างๆจากแดนเขมร เช่น
วิชาบิดไส้-บังฟัน-เสน่ห์ยาแฝด-เสกหนัง
เข้าท้อง-ผีพราย-เสือเสมิง ฝังรูปฝังรอย-
ยาสั่งและสิ่งอาถรรพณ์ต่างๆ และศึกษา
วิชาอาคมต่างๆจากฝั่งลาว โดยเรียนจาก
อาจารย์เตี้ย ซึ่งเป็นศิษย์ของสำเร็จลุน และ
หลวงปู่ก็มาฝากตัวเป็นศิษย์หลวงปู่มั่น"
"หลวงปู่บุญทัน" ท่านเล่าว่า ในระหว่างที่
ท่านเร่งความเพียร อย่างหนัก ทำให้ท่าน
หลงสำคัญตนว่า ท่านสำเร็จหมดจากกิเลส
แล้ว (ซึ่งจริงๆ แล้วท่านเข้าใจผิด เนื่องมา
จากอาการวิปลาสจากการภาวนา หรือ
วิปลาสเนื่องมาจากวิปัสสนูปกิเลส)
"จึงได้ออกติดตามหาหลวงปู่มั่น เพื่อจะแจ้ง
ความในใจให้พระอาจารย์ ได้รับรู้ หลวงปู่
บุญทันท่านเหาะไปในระดับยอดไม้
หลวงปู่ตื้อไปยืนแหงนหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า
ทำท่ารอดูหลวงปู่บุญทัน แล้วพูดเตือนท่าน
ด้วยเสียงอันดังว่า" "โน่น" พระอรหันต์ผีบ้า พระอรหันต์โลกีย์พระอรหันต์เวียนตาย เวียนเกิด มาแล้ว โน่นเหาะมาแล้ว..?
"ก่อนที่พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร จะมรณภาพ
ในปี พ.ศ. ๒๕๒๐ นั้นหลวงปู่บุญทันได้บอก
กับพระลูกศิษย์ของท่านที่วัดป่าประดู่ในตอน
เช้าของวันที่ ๒๙ ธันวาคม ๒๕๑๙ ว่า เมื่อคืนนี้
จารย์ครูฝั้น ท่านได้มาลาจะมรณภาพ " การที่
หลวงปู่บุญทันท่านเรียกพระอาจารย์ฝั้นว่า
จารย์ครู ก็หมายถึงว่าท่านเคารพนับถือเป็น
เหมือนครูบาอาจารย์ ที่สอนชี้แนะในทาง
ปฏิบัติให้แก่ท่านนั้นเอง"
"และการมาบอกลานี้ก็มาในลักษณะที่ท่าน
ส่งกระแสจิต มาบอก ในตอนที่หลวงปู่บุญทัน
ท่านกำลังนั่งสมาธิอยู่ หลวงปู่บอกว่าเป็น
ธรรมเนียมของพระในสายของพระอาจารย์
มั่น ภูริทัตโต ที่จะต้องมาบอกลากัน และแล้ว
พอในวันที่ ๔ มกราคม ๒๕๒๐ ข่าวหลวงปู่ฝั้น มรณภาพก็แพร่กระจายออกไปทั่วประเทศ"
หลวงปู่แกล้งพญานาค
พระอาจารย์ประยุทธ ธมฺมยุตฺโต ได้ถ่ายทอด
เรื่องที่ หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม เคยเล่าให้ฟังใน
สมัยที่ท่านออกธุดงค์กับ หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
ว่าหลวงปู่มั่น ท่านเคยเล่าให้ลูกศิษย์ฟังว่า ท่านเคยพบพญานาค หลวงปู่ตื้อคิดค้านในใจว่าไม่เชื่อ ใครๆ ก็พูดถึงพญานาคได้โดยไม่เคยเห็นตัวตน
หลวงปู่มั่น ท่านรู้วาระจิต จึงสั่งหลวงปู่บุญ
ซึ่งจำมิได้ว่าฉายาอะไร ว่า “จงพาท่านตื้อ พระ
ขี้ดื้อ ไปกรรมฐานบนเขา ให้อยู่กันคนละลูกเขานะ”หลวงปู่บุญก็พาหลวงปู่ตื้อไป เมื่อถึงเขาที่จะนั่งกรรมฐานลูกแรก หลวงปู่ตื้อท่านพบรูดินใหญ่เข้ารูหนึ่ง คิดในใจว่าถ้าพญานาคมีจริงก็จะลองดู ท่านจึงแอบเอาก้อนหินใหญ่มาวางไว้ปากรู แล้วไปกับหลวงปู่บุญเพื่อไปดูที่ปักกลดยังเขาอีกลูกหนึ่งเมื่อส่งหลวงปู่บุญแล้ว หลวงปู่ตื้อก็กลับมายังที่เดิม ผลักก้อนหินให้กลิ้งลงไปในรู แล้วพูดว่า ถ้าพญานาคมีจริง หินตกถูกก็ขอโทษด้วย” แล้วท่านก็เอาผ้ารองนั่งปิดรู กางกลดลง ณ ที่ตรงนั้นคืนนั้น ขณะที่หลวงปู่ตื้อนั่งทำสมาธิภาวนาภายในกลด ก็ได้ยินเสียงขู่ฟู่ๆ อย่างขัดเคือง เสียงฟู่ๆ นั้นดังมาจากงูใหญ่จำนวนมากมาแผ่พังพานอยู่รอบๆ กลดของท่าน
หลวงปู่บุญทัน ฐิตปญฺโญ
หลวงปู่จึงหยิบก้อนหินมาปลุกเสก แล้วโยน
ออกไปนอกกลดได้ยินเสียงงูเลื้อยหนีกัน
เกรียวกราวกระจัดกระจายกันออกไป
พอรุ่งเช้า หลวงปู่บุญท่านมาบ่นให้ฟังว่า
“เมื่อคืนผ่านไปเล่นอะไรกับพวกงู พวกเขาจึง
ไปฟู่ๆ อยู่กับผม ไม่ต้องหลับนอนกันละ”
ครั้นถอนกลด กลับไปหาหลวงปู่มั่น ขณะ
ก้มกราบ ก็ถูกหลวงปู่มั่นชี้หน้าบอกว่า “ท่าน
ไปเล่นกับงูมาละซิ”
วัดป่าประดู่​ อ.กบินทร์บุรี
จ.​ ปราจีนบุรี
Add new comment
  • You are here:  
  • Home