คติธรรม พระกรรมฐาน
คนดีดูอย่างไร ว่าดีจริง... เลื้ยงดู ทิศเบื้องบน บิดา มารดา ครูบาอาจารย์ ดีหรือไม่ เลื้ยงดู ทิศเบื้องหลัง บุตร ธิดา ภรรยา สามี บริวาร ดีหรือไม่ เลี้ยงดู ทิศเบื้องข้าง พี่ชาย พี่สาว น้องชาย น้องสาว ญาติพี่น้อง ดีหรือไม่ เลี้ยงดู ทิศเบื้องหน้า มิตรสหาย เจ้ากรรมนายเวร ดีหรือไม่ เลี่ยงดู…
"...ในการทำบุญ สิ่งที่จะได้ก็คือ ระหว่างเราผู้เป็นมนุษย์ เรารู้ว่าสิ่งที่เราทำนี้เป็นมงคล ทำให้จิตใจเบิกบานดี นี่คือการเสวยผลบุญในปัจจุบัน ทีนี้การทำบุญเพื่อจะเอาผลตอบแทนนั้น มนุษย์นี้ออกจะเอาเปรียบเทวดา ทำบุญครั้งใดก็ปรารถนาเอาวิมานหนึ่งหลัง การทำบุญแบบนี้เรียกว่าการทำบุญหวังผลตอบแทน ด้วยความโลภ บุญนั้นย่อมจะไม่มีผล ทุกคนจงอย่าลืมว่าในโลกวิญญาณ เขามีกระแสทิพย์รับทราบในการทำบุญของมนุษย์ แต่ละคนมีห้องเก็บบุญและบาป กรรมของใครก็จะติดตามความเคลื่อนไหวของตนนั้นไปตลอด ระหว่างที่ยังไม่สิ้นอายุขัย..
การที่สอนให้ทำบุญโดยไม่ต้องไปปรารถนานั้น ก็เพื่อให้กระแสแห่งบุญนั้นบริสุทธิ์เป็นขั้นที่หนึ่ง จะได้ตามให้ผลในปัจจุบันชาติ แต่ถ้าไม่ทันก็จะตามไปให้ผลในปรภพ คือสิ้นอายุขัยจากโลกนี้ไปแลัว ฉนั้นท่านจึงสอนไม่ให้ทำบุญเอาหน้า หรือทำบุญเพื่อหวังผลตอบแทน เพราะสิ่งดีๆที่ท่านทำไปนั้นย่อมให้ผลดีอย่างแน่นอน..."
โอวาทธรรมพระสมเด็จพุฒาจารย์( โต พรหมรังสี )วัดระฆังโฆษิตาราม กรุงเทพฯ
"เรื่องของใจเป็นเรื่องลำบาก ถ้าไม่มีใจปัญหาก็ไม่มี ถ้ายึดถือว่าใจเป็นตัวตนเราเขาเอาจริง ๆ แล้ว ความหลงคือกิเลสก็ผยองตัวเหนียวแน่น ไม่ยอมวางให้ว่างจากสัตว์จากบุคคล เพราะเหตุใด? เพราะพระสติพระปัญญาทรงพระอำนาจอ่อนกว่าความหลงคืออวิชชา จึงเป็นเหตุให้ชนะความหลงไม่ได้ ถ้าหากว่าพระสติพระปัญญาเหนืออวิชชา ความโง่ ๆ หลง ๆ ไปแล้ว อวิชชาจอมพลหลงก็ตั้งอยู่ไม่ได้ แต่อย่างไรก็อยู่ในเกณฑ์จะชนะได้แท้ ๆ เพราะความสำเร็จอยู่กับความพยายาม เหตุนั้นพระนิพพานจึงไม่เป็นโมฆะ ผู้เชื่อว่าพระนิพพานมีเป็นโลกุตตระศรัทธาเหนือความเชื่อของผู้อยู่ในขั้นโลกีย์วิสัยไปแล้ว ตาปัญญากระจ่างเห็นหนทาง ทางใจได้ไม่สุ่มเดาด้นคาดคะเนใด ๆ เลย
ปรารภธรรมกับปรารภใจก็อันเดียวกัน ปรารภใจกับปรารภธรรมก็อันเดียวกัน รู้ธรรมกับรู้ใจ รู้ใจกับรู้ธรรมก็อันเดียวกัน ปฏิบัติใจปฏิบัติธรรม ปฏิบัติธรรมปฏิบัติใจก็อันเดียวกัน รู้เท่าใจโดยสิ้นเชิงรู้เท่าธรรมจนสิ้นเชิงก็อันเดียวกัน
อดีตก็คือใจและธรรมที่ล่วงไปแล้ว อนาคตก็คือใจและธรรมที่ยังไม่มาถึง ปัจจุบันก็คือใจและธรรมที่กำลังเป็นอยู่ทรงอยู่ แต่...แต่...พระนิพพานมิได้เป็นเมืองขึ้นของอดีตปัจจุบันและอนาคตใด ๆ เลย ฯ ที่เน้นลงในปัจจุบันให้เอาเป็นตัวปฏิบัตินั้น เพราะเหตุให้รู้จักรวมศีลสมาธิปัญญาเป็นสามัคคียกลมกลืนกันลงในปัจจุบัน เพ่งพินิจติดต่ออยู่รวมพลตั้งมั่น"
" .. ให้พากันตั้งใจฟังด้วยดี จึงจะได้ปัญญา "ความโลภในจิตของ คนเราไม่มีที่พอที่เต็มได้เลย ต่อให้ดอยสุเทพหมดทั้งลูกกลายเป็นทองคำ จิตของคนเราก็จะยังไม่พอ" ทางที่ดีให้ตั้งจิตอยู่ในสมาธิภาวนา "ตั้งจิตดวงนี้ให้เต็มในขั้นสมถกรรมฐาน พร้อมด้วยวิปัสสนากรรมฐาน" ให้แจ่มแจ้งในดวงใจทุก ๆ คน เท่านี้ก็พอ
"เพราะว่าเมื่อเราเกิดมา ก็ไม่ได้นำอะไร ติดตัวมา ครั้นเมื่อเราทุกคนตายไป แม้สตางค์แดงเดียวก็เอาไปไม่ได้"
ด้วยเหตุนี้ "จงพากันตั้งใจทำสมาธิภาวนาให้เต็มที่ จนกิเลสโลภะ อันมันนอนเนื่องอยู่ในจิตนี้ให้หมดเสียวันนี้ ๆ" ถ้ากิเลสความโลภนี้ยังไม่หมดจากจิต ก็ไม่ให้หยุดยั้ง "ภาวนาไปจนถึงวันตายโน้น" .. "
"ธรรมเมตตา ฉบับที่ ๒" วันที่ ๒๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๐๖
หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร
Page 10 of 603
